جمله‌ای را زیاد می‌شنویم: «در لحظه زندگی کن.»

اما چطوری؟

شاید یک تکنیک این باشد: پیدا کردن لذت‌های کوچک زندگی و با آن‌ها وصل شدن به لحظه. لذت‌های کوچکی مثل گرفتن دست نوزاد یا پشت‌ورو کردن بالش و سر گذاشتن روی طرف خنک!

با نوجوان‌ها بخش بهار «پاندای بزرگ و اژدهای کوچک» را می‌خواندیم. رسیدیم به این جمله: پاندای بزرگ گفت: سعی کن برای چیزهای کوچکی وقت بذاری، اون ها معمولا از همه‌چی مهم‌ترن.

به بچه‌ها گفتم بیایید لذت‌های کوچک‌مان را بشماریم.

و خب در پایان، تخته‌ی کلاس می‌گفت که اینجا کلاس نوجوان‌ها بوده:

.اسپویل کردن فیلم برای بقیه

.ترند شدن کتاب مورد علاقه‌ام

.پیدا کردن آهنگ قفلی

.لحظه‌ی بعد از عوض کردن کش ارتودنسی

.خوردن شکلاتی که توش بیسکویت باشد

.زیرنویس فیلم دفعه‌ی اول هماهنگ باشد

.بروی نانوایی و‌ صف نباشد

و….